در این میان تنها تولیدکنندگان بخش دوم هستند که می‌توانند به واسطه تغییراتی که در روند رشد و ارتقای صنعت اعمال کرده‌اند، از طریق الگوبرداری از تولیدات موفق صنعت
خودرو در دنیا، محصولات با کیفیت و مطلوب را تولید و به‌دست مشتریان برسانند و محصولات آنها وارد بازار رقابتی شود. نکته‌ای که در این زمینه وجود دارد، این است که این پیروی نمی‌تواند به هر شکلی باشد و انتخاب در این شرایط بسیار مهم است و باید به گونه‌ای عمل کرد که تولیدات، از یک طرف از کیفیت بالایی برخوردار بوده و ایمنی و سلامت مصرف‌کنندگان را به طور خاص و سلامت و ایمنی جامعه را به طور اعم موردتوجه قرار دهد و از طرف دیگر،
قیمت برای مصرف‌کننده متناسب با هزینه تمام‌شده و منطقی باشد. خودروسازان در تولید محصول باید به سمت و سویی بروند که نتیجه آن تولید خودروهایی باکیفیت و با قابلیت بالاتری باشد، به‌ویژه در بحث ایمنی خودروها و همچنین
قیمت تمام شده محصولات که البته
قیمت تمام شده بر مبنای چانه‌زنی با شورای رقابت یا شرکت تولیدکننده نیست، بلکه باید این موضوع به گونه‌ای مطرح شود که بتوان
قیمت تمام شده را کاهش داد و کیفیت را به حد مطلوبی رساند تا موجب جلب مشتری و رضایت‌مندی خریدار شود. چنانچه صنعت
خودرو کشور به سمت استفاده از فناوری و تجهیزات برتر برود، می‌تواند با حسن مدیریت تمام توان فناوریکی و تجهیزاتی را در خط تولید به کار گرفته و با ارتقای دانسته‌ها، دانش کارکنان و با تربیت نیروهای متخصص،
قیمت تمام شده در بحث تولیدات را کاهش دهد. سیاست‌های موجود در کشور از جمله سیستم اخذ مالیات‌ها، حقوق گمرکی و سود بازرگانی است که
قیمت خودرو را افزایش می‌دهد، در صورتی که خدماتی که فرد در زمان استفاده از
خودرو می‌تواند دریافت کند، در حداقل میزان ممکن قرار دارد اما در همه جای دنیا این موضوع معکوس است، به این صورت که حقوق گمرکی، سود بازرگانی و مالیات را به حداقل و کیفیت و ایمنی
خودرو و نیز
خدمات پس از
فروش را به حداکثر می‌رسانند. در بسیاری از کشورهای جهان استفاده از
خودرو، بسیار پرهزینه است تا مردم با اشتیاق به سمت حمل‌ونقل عمومی بروند و از
خودرو شخصی خود استفاده نکنند، چنانچه چنین سیاستی در ایران نیز اجرا شده و سیاست غلط موجود اصلاح شود، می‌توانیم شاهد پیشرفت صنعت
خودرو داخلی باشیم، ضمن اینکه فضا برای توسعه حمل‌ونقل عمومی رقابتی نیز فراهم می‌شود.