یک جنبه مهم از حافظه توانایی به یادآوردن مکان یا بافتی فیزیکی است که مناسبتی در آن رخ داده است. به طور مثال، در به یادآوردن رخدادهای عاطفی مانند ترور جان اف کندی و حادثه یازدهم سپتامبر سال 2001، افراد نه تنها اصل رویداد بلکه مکان خود را هنگام رخداد آن نیز به یاد می‌آورند.
گرچه دانشمندان از پیش می‌دانستند وجود شبکه‌ای خاص از نواحی مغزی برای عملکرد حافظه بافتی مهم است، این موضوع که چگونه بخش‌های مختلف این شبکه در چنین فرآیندی دخالت دارند، به صورت معما باقی مانده بود. اما با استفاده از روش جدید به نام chemogenetics، آزمایشگاه «پروفسور دیوید بوچی» در دانشکده دارت‌موث در حال شفاف‌سازی چگونگی مشارکت ساختارهای مختلف مغزی در یادگیری و حافظه بافتی است.
روش جدید که در دانشگاه کارولینای شمالی ارائه شده، دانشمندان را قادر می‌سازد از راه دور فعالیت سلول‌های مغزی را کنترل کنند. با استفاده از این رویکرد، آزمایشگاه بوچی در مطالعات خود روی موش‌ها نشان داد ناحیه retrosplenial برای شکل‌دادن اساس حافظه‌های بافتی حیاتی است. این نخستین بار است که از روش دانشگاه کارولینای شمالی برای خاموش‌کردن سلول‌ها و کل قشر retrosplenial جهت بررسی این بخش از مغز استفاده می‌شود.
ارائه دیدگاه‌هایی جدید در زمینه چگونگی عملکرد این قسمت دارای مضامینی مهم برای درک اساس بیماری‌هایی مانند آلزایمر است که بر حافظه بافتی مغز اثر می‌گذارند. در واقع، قشر retrosplenial یکی از نخستین نواحی مغز است که با بروز بیماری آلزایمر در افراد آسیب می‌بیند.
بنیاد ملی علوم امریکا اخیرا بودجه‌ای 725 هزار دلاری را به پروفسور بوچی و تیم‌علمی‌اش جهت ادامه تحقیقاتشان در این زمینه ارائه داده است.جزئیات این مطالعه در مجله Neuroscience منتشر شد.