دکتر نغمه مبرقعی افزود: بر اساس ماده 59 قانون برنامه چهارم، سازمان حفاظت محیط زیست مکلف شده است که خسارت وارده به منابع محیط زیست را ارزیابی کند که در این راستا طرح‌هایی برای ارزشگذاری و ارزیابی خسارت تدوین شد.
وی با بیان این‌که سازمان حفاظت محیط زیست طرحی برای برآورد خسارات وارده به محیط زیست نداشت، اظهارکرد: معمولا طرح ها به صورت عمومی بر مناطق تحت حفاظت بوده است و به طور مشخص اقدامی برای برآورد آلودگی هوای شهرها انجام نشده است.
به گفته وی، در حال حاضر مهندسین مشاور یا دانشگاه‌هایی مانند تهران، الزهرا(س) و شهید بهشتی طی انجام طرح‌هایی در گیر ارزشگذاری‌های اقتصادی و کمی نمودن فرایند ارزیابی محیط زیست هستند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در خصوص لزوم ارزشگذاری‌های اقتصادی و کمی نمودن فرایند ارزیابی بیان کرد: اغلب عنوان می‌شود که آلودگی ها مضر است اما این موضوع تا زمانی که آسیب آن مشخصا برآورد نشود و به صورت کمی بیان نشود، نمی‌تواند آثار منفی را نشان دهد.
مبرقعی با تاکید بر این که برای درک درستی از آلودگی های آب ، خاک و هوا باید ارزشگذاری کمی آن انجام شود، گفت: تا زمانی که به صورت کمی بیان نشود، نمی‌توان وارد تحلیل امکان سنجی شد. وقتی برای استقرار کارخانه ای تصمیم گیری می‌شود بررسی‌های امکان سنجی انجام می‌دهند تا منافع و مضرات آن ارزیابی شود.یعنی هزینه هایی که به محیط زیست آب، خاک و هوا وارد می‌شود تا زمانی که به صورت کمی بیان نشود نمی‌تواند وارد محاسبات و مدل‌ها شود.
وی ادامه داد: اگر خسارت کمی سازی نشود نه تنها مردم نسبت به آسیب های وارد شده به محیط زیست بی‌تفاوت می‌شوند؛ بلکه سیاستمداران نیز متوجه این خسارات نمی‌شوند و عملا از خسارت چشم گوشی می‌شود.
عضو هیات مدیره و دبیر انجمن ارزیابی محیط زیست ایران در این خصوص اظهار کرد: در ابتدا طرح‌های ارزشگذاری اقتصادی انجام شد و سپس طرح های برآورد خسارات وارده به محیط زیست در قالب 5 یا 6 طرح ارزیابی خسارت پیشنهاد شد و تاکنون تنها یکی از آنان به مرحله تحویل گزارش نهایی رسیده است و مابقی هم تا سه یا 4 ماه آینده مجریان ملزم به ارائه گزارش هستند تا درخصوص خساراتی که به اکوسیستم های مختلف مثل جنگل‌های زاگرس ، منطقه حفاظت شده خجیر و سرخه حصار ، تالاب بختگان عناوین طرح هایی است که در سازمان در حال انجام است.